STRONGS NT 3947: παροξύνω

παροξύνω: properly, to make sharp, to sharpen (παρά, IV. 3): τήν μάχαιραν, Deuteronomy 32:41. Metaphorically, (so always in secular authors from Euripides, Thucydides, Xenophon down), a. to stimulate, spur on, urge (πρός τί, ἐπί τί).

b. to irritate, provoke, rouse to anger; passive, present παροξύνομαι; imperfect παρωξυνομην: Acts 17:16; 1 Corinthians 13:5. The Sept. chiefly for נָאַץ, to scorn, despise; besides for הִכְעִיס, to provoke, make angry, Deuteronomy 9:18; Psalm 105:29 (); Isaiah 65:3; for הִקְצִיף, to exasperate, Deuteronomy 9:7, 22, etc.; passive for חָרָה, to burn with anger, Hosea 8:5; Zechariah 10:3, and for other verbs.

παροξύναι παροξύναντες παροξύναντές παρόξυνε παροξυνεί παροξύνει παροξυνεται παροξύνεται παροξυνθείς παροξυνθής παροξύνουσα παροξυνούσί παροξυνώ παροξύνων παρωξύναμεν παρώξυναν παρώξυνάν παρώξυνας παρωξύνατε παρωξύνατέ παρώξυνε παρώξυνεν παρωξυνετο παρωξύνετο παρωξύνθη παρωξύνθην paroxunetai paroxuneto parōxuneto paroxynetai paroxýnetai paroxyneto paroxýneto parōxyneto parōxýnetoInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts