STRONGS NT 3904: παρασκευή

παρασκευή, παρασκευῆς, ἡ, from Herodotus down;

1. a making ready, preparation, equipping.

2. that which is prepared, equipment.

3. in the N. T. in a Jewish sense, the day of preparation, i. e. the day on which the Jews made the necessary preparation to celebrate a sabbath or a feast: Matthew 27:62; Mark 15:42; Luke 23:54; John 19:31 (Josephus, Antiquities 16, 6, 2); with a genitive of the object, τοῦ πάσχα (according to Winer's Grammar, 189 (177f) a possessive genitive), John 19:14 (cf. Rückert, Abendmahl, p. 31f); with a genitive of the subjunctive, τῶν Ἰουδαίων, ibid. 42. Cf. Bleek, Beiträge zur Evangelienkritik, p. 114ff; (on later usage cf. 'Teaching 8, 1 [ET] (and Harnack's note); Martyr. Polycarp, 7, 1 [ET] (and Zahn's note); Sophocles' Lexicon, under the word, 3).

παρασκευη παρασκευή παρασκευὴ παρασκευην παρασκευήν παρασκευὴν παρασκευης παρασκευής παρασκευῆς παράστασιν παρασυνεβλήθη παράταξαι παραταξασθαι παρατάξασθαι παρατάξασθε παραταξει παρατάξει παρατάξεται παρατάξεως παρατάξηται παράταξιν παράταξις παραταξόμενοι παρατάξονται παρατάσσεται παρατασσόμενοι παρατασσόμενος παρατάσσονται παρατέταγμαι παρατέτακται παρέταξαν παρετάξαντο παρεταξάτο παρετάξατο παρετάσσοντο paraskeue paraskeuē paraskeuḗ paraskeuḕ paraskeuen paraskeuēn paraskeuḗn paraskeuḕn paraskeues paraskeuês paraskeuēs paraskeuē̂sInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts