STRONGS NT 3170: μεγαλύνω

μεγαλύνω; imperfect ἐμεγαλυνον; passive (imperfect 3 person singular ἐμεγαλύνετο); 1 aorist infinitive μεγαλυνθῆναι; 1 future μεγαλυνθήσομαι; (μέγας); from (Aeschylus and) Thucydides down; the Sept. mostly for הִגְדִּיל;

1. to make great, magnify (Vulg.magnifico): τινα or τί, properly, of dimension, Matthew 23:5 (here A. V. enlarge); passive to increase: of bodily stature, ἐμεγαλύνθη τό παιδάριον, 1 Samuel 2:21; so in a figure, 2 Corinthians 10:15, of Paul, that his apostolic efficiency among the Corinthians may increase more and more and have more abundant results (others refer this to 2; see Meyer (edited by Heinrici) in the place cited). metaphorically, to make conspicious: Luke 1:58 (on which see ἔλεος, 2 a.).

2. to deem or declare great, i. e. to esteem highly, to extol, laud, celebrate: Luke 1:16; Acts 5:13; Acts 10:46; Acts 19:17. (often so in classical Greek also); passive equivalent to to get glory and praise: ἐν τίνι, in a thing, Philippians 1:20.

εμεγάλυνα εμεγάλυνας εμεγάλυνε εμεγαλυνεν εμεγάλυνεν ἐμεγάλυνεν εμεγαλυνετο εμεγαλύνετο ἐμεγαλύνετο εμεγαλύνθη εμεγαλύνθην εμεγαλύνθης εμεγαλύνθησαν εμεγαλύνοντο μεγαλύναι μεγαλύνατε Μεγαλυνει Μεγαλύνει μεγαλύνεσθε μεγαλύνη μεγαλύνηται μεγαλυνθείη μεγαλυνθέν μεγαλυνθηναι μεγαλυνθήναι μεγαλυνθῆναι μεγαλυνθησεται μεγαλυνθήσεται μεγαλυνθήσομαι μεγαλυνθησόμεθα μεγαλυνθήτω μεγαλυνόμενος μεγαλύνονται μεγαλυνοντων μεγαλυνόντων μεγαλυνούμεν μεγαλυνουσι μεγαλύνουσι μεγαλύνουσιν μεγαλυνώ μεγαλύνων μεγαλώματος μεμεγάλυνται emegalunen emegaluneto emegalynen emegálynen emegalyneto emegalýneto Megalunei megalunonton megalunontōn megalunousin megalunthenai megalunthēnai megalunthesetai megalunthēsetai Megalynei Megalýnei megalynonton megalynontōn megalynónton megalynóntōn megalynousin megalýnousin megalynthenai megalynthênai megalynthēnai megalynthē̂nai megalynthesetai megalynthēsetai megalynthḗsetaiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts