STRONGS NT 2998: λατομέω

λατομέω, λατόμω: 1 aorist ἐλατόμησα; perfect passive participle λελατομημενος; (from λατόμος a stone-cutter, and this from λᾶς a stone, and τέμνω); to cut stones, to hew out stones: Matthew 27:60; Mark 15:46. (The Sept. several times for חָצַב; once for כָּרָה, Exodus 21:33ff; Diodorus (Dionysius Halicarnassus, Strabo, others (cf. Sophocles Lexicon, under the word)), Justin Martyr.)

Forms and Transliterations

ελατόμησας ελατομήσατε ελατόμησε ελατομησεν ελατόμησεν ἐλατόμησεν λατομείται λατομήσαι λατομήσασα λατομήση λατομητούς λατόμοι λατόμοις λατόμους λατόμων λελατομημενον λελατομημένον λελατομημένους elatomesen elatomēsen elatómesen elatómēsen lelatomemenon lelatomeménon lelatomēmenon lelatomēménon

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts