STRONGS NT 2629: κατακόπτω

κατακόπτω;

1. to cut up, cut to pieces (see κατά, III. 4); to slay: Isaiah 27:9; 2 Chronicles 34:7, etc.; Herodotus and following

2. to beat, bruise: ἑαυτόν λίθοις, Mark 5:5; (others retain here the primary meaning, to cut, gash, mangle).

κατακεκομμένην κατακεκομμένους κατακοπτων κατακόπτων κατακόψει κατακόψεις κατακόψουσι κατακόψουσιν κατακόψω κατακρατήσατε κατακράτησον κατέκοπτον κατεκόσμησέ κατεκόσμησεν κατέκοψαν κατέκοψε κατέκοψεν κατεκρατήθη κατεκρατήθησαν κατεκράτησαν κατεκράτησάν κατεκρατήσατε κατεκράτησεν katakopton katakoptōn katakópton katakóptōnInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts