STRONGS NT 2621: κατάκειμαι

κατάκειμαι; imperfect 3 person singular κατέκειτο; (κεῖμαι, to lie (see κατά, III. 1)); to have lain down i. e. to lie prostrate;

a. of the sick (cf. colloquial, 'down sick') (Herodotus 7, 229; Lucian, Icarom. 31; (Plutarch, vit. Cicero 43, 3)): Mark 1:30; John 5:6; Acts 28:8; followed by ἐπί with the dative of the couch or pallet, Mark 2:4 R G L marginal reading; (Acts 9:33 R G); Luke 5:25 R L; ἐπί τιονς, Acts 9:33 (L T Tr WH); ἐπί τί, Luke 5:25 T Tr WH (Buttmann, § 147, 24 note; Winer's Grammar, 408 (381) note); ἐν with the dative of place, John 5:3.

b. of those at meals, to recline (Athen. 1, 42, p. 23 c.; Xenophon, an. 6, 1, 4; conv. 1, 14; Plato, conv., p. 177 d.; rep. ii., p. 372 d., etc.; (Diogenes Laërtius 7, 1, 19; see ἀνάκειμαι): absolutely, Mark 14:3; Luke 5:29; followed by ἐν with the dative of place, Mark 2:15; 1 Corinthians 8:10; Luke 7:37 L T Tr WH.

κατακειμενοι κατακείμενοι κατακειμενον κατακείμενον κατακειμενου κατακειμένου κατάκεισαι κατακείσεται κατακείση κατακεισθαι κατακείσθαι κατακεῖσθαι κατακειται κατάκειται κατακεκεντημένοι κατακενούν κατακέντει κατεκειτο κατέκειτο κατεκένωσεν katakeimenoi katakeímenoi katakeimenon katakeímenon katakeimenou katakeiménou katakeisthai katakeîsthai katakeitai katákeitai katekeito katékeitoInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts