STRONGS NT 2100: εὐαρεστέω

εὐαρεστέω, ἐυαρέστω: 1 aorist infinitive εὐαρεστῆσαι; perfect infinitive εὐηρεστηκέναι, and without augment εὐαρεστηκέναι Hebrews 11:5 L WH (cf. WHs Appendix, p. 162; Buttmann, 35 (30)); to be well-pleasing: τῷ Θεῷ (the Sept. for אֶת־הָאֱלֹהִים הִתְהַלֵּך, Genesis 5:22, 24; Genesis 6:9), Hebrews 11:5f. (Sir. 44:16; Philo de Abr. § 6; de exsecr. § 9; τίνι, Diodorus 14, 4). Passive present ἐυαρεστοῦμαι; τίνι (Buttmann, 188 (163); Winers Grammar, § 39, 1 a.), to be well pleased with a thing: Hebrews 13:16 (Diodorus 3, 55; 20, 79; (Diogenes Laërtius 10, 137).

Forms and Transliterations

ευαρέστει ευαρεστειται ευαρεστείται εὐαρεστεῖται ευαρεστηκεναι εὐαρεστηκέναι ευαρεστησαι ευαρεστήσαι εὐαρεστῆσαι ευαρεστήσω ευηρεστηκέναι ευηρέστησα ευηρέστησαν ευηρέστησε ευηρέστησεν ευηρέστουν euaresteitai euaresteîtai euarestekenai euarestekénai euarestēkenai euarestēkénai euarestesai euarestêsai euarestēsai euarestē̂sai

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts