1945. epikeimai
Thayer's Greek Lexicon
STRONGS NT 1945: ἐπίκειμαι

ἐπίκειμαι; imperfect ἐπεκειμην; to lie upon or over, rest upon, be laid or placed upon;

a. properly: ἐπί τίνι, John 11:38; namely, on the burning coals, John 21:9.

b. figuratively, α. of things: of the pressure of a violent tempest, χειμῶνος ἐπικειμένου, Acts 27:20 (Plutarch, Timol. 28, 7); ἀνάγκη μοι ἐπίκειται, is laid upon me, 1 Corinthians 9:16 (Homer, Iliad 6, 458); ἐπικείμενα, of observances imposed on a man by law, Hebrews 9:10 (cf. Winer's Grammar, 635 (589)]. β. of men; to press upon, to be urgent: with the dative of person Luke 5:1; ἐπέκειντο αἰτούμενοι, Luke 23:23 (πολλῷ μᾶλλον ἐπέκειτο ἀξιῶν, Josephus, Antiquities 18, 6, 6; μᾶλλον ἐπέκειντο βλασφημοῦντες, 20, 5, 3).

STRONGS NT 1945a: ἐπικέλλωἐπικέλλω: (1 aorist ἐπεκειλα); to run a ship ashore, to bring to land; so from Homer, Odyssey 9, 148 down; ἐπέκειλαν (R G ἐπώκειλαν) τήν ναῦν, Acts 27:41 L T Tr WH; but in opposition see Meyer at the passage (Cf. B. D. American edition, p. 3009.)

STRONGS NT 1945b: ἐπικεφάλαιον [ἐπικεφάλαιον, ἐπικεφαλαιου, τό, head-money, poll-tax, (Aristotle, oec. 2, p. 1346{a}, 4 and 1348{a}, 32): Mark 12:14 WH (rejected) marginal reading for κῆνσον (others).]

Forms and Transliterations
επεκειντο επέκειντο ἐπέκειντο επεκειτο επέκειτο ἐπέκειτο επέκλυσε επεκοιμήθη επικειμενα επικείμενα ἐπικείμενα επικειμενον επικείμενον ἐπικείμενον επικειμενου επικειμένου ἐπικειμένου επικεισθαι επικείσθαι ἐπικεῖσθαι επίκεισθέ επικειται ἐπίκειται επίκλητοι επίκλητος επικλίναι επίκλινον επικλύζων επικοιμηθήσεται επικοσμηθήναι epekeinto epékeinto epekeito epékeito epikeimena epikeímena epikeimenon epikeímenon epikeimenou epikeiménou epikeisthai epikeîsthai epikeitai epíkeitai
Links
Interlinear GreekInterlinear HebrewStrong's NumbersEnglishman's Greek ConcordanceEnglishman's Hebrew ConcordanceParallel Texts
1944
Top of Page
Top of Page