STRONGS NT 1904: ἐπέρχομαι

ἐπέρχομαι; future ἐπελεύσομαι; 2 aorist ἐπῆλθον (3 person plural Ἐπῆλθαν, Acts 14:19 L T Tr WH); the Sept. chiefly for בּוא;

1. to come to, to arrive;

a. universally, followed by ἀπό with a genitive of place, Acts 14:19.

b. of time; to come on, be at hand, be future: ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις, Ephesians 2:7 (Isaiah 41:4, 22, 23; in Greek writings from Homer down); of that which time will bring, to impend: ἡ ταλαιπωρία ἡ ἐπερχομενη, James 5:1: τίνι, Luke 21:26 (Isaiah 63:4; also of things favorable, ἡ εὐλογία, Sir. 3:8).

2. to come upon, overtake, one; so even in Homer, as of sleep, τινα, Odyssey 4, 793; 10, 31; τίνι, 12, 311: of disease, 11, 200: ἐπί τινα, a. of calamities: Luke 21:35 R G; Acts 8:24; Acts 13:40 (L T Tr text WH omit; Tr marginal reading brackets ἐφ' ὑμᾶς) (Genesis 42:21; Micah 3:11; Zephaniah 2:2; 2 Chronicles 20:9; Jeremiah 5:12 (here ἥξει)).

b. of the Holy Spirit, descending and operating in one: Luke 1:35; Acts 1:8.

c. of an enemy attacking one: ἐπελθών νικήσῃ αὐτόν, Luke 11:22; (Homer, Iliad 12, 136; 1 Samuel 30:23; with the dative of person Herodian, 1, 8, 12 (6 Bekker)).

επεισελευσεται ἐπεισελεύσεται επελευσεται επελεύσεται επελεύσεταί ἐπελεύσεται επελεύσομαι επελθείν επελθη επέλθη ἐπέλθῃ επέλθης επέλθοι επελθόν επελθόντα επελθόντες επελθοντος επελθόντος ἐπελθόντος επελθόντων επελθούσαν επελθούσης επελθων επελθών ἐπελθὼν επέρχεται επερχόμενα επερχομεναις επερχομέναις ἐπερχομέναις επερχομένας επερχομενοις επερχομένοις ἐπερχομένοις επερχόμενον επερχομενων επερχομένων ἐπερχομένων επέρχονται επεχόμενον Επηλθαν Ἐπῆλθαν επήλθε επήλθεν epeiseleusetai epeiseleúsetai epeleusetai epeleúsetai Epelthan Epêlthan Epēlthan Epē̂lthan epelthe epelthē epélthei epélthēi epelthon epelthōn epelthṑn epelthontos epelthóntos eperchomenais eperchoménais eperchomenois eperchoménois eperchomenon eperchomenōn eperchoménon eperchoménōnInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts