STRONGS NT 1822: ἐξαρτίζω

ἐξαρτίζω: 1 aorist infinitive ἐξαρτίσαι; perfect passive participle ἐξηρτισμένος; (see ἄρτιος, 2); rare in secular authors; to complete, finish;

a. to furnish perfectly: τινα, passive, πρός τί, 2 Timothy 3:17 (πολεμεῖν ... τοῖς ἅπασι καλῶς ἐξηρτίσμενοι, Josephus, Antiquities 3, 2, 2).

b. τάς ἡμέρας, to finish, accomplish (as it were, to render the days complete): Acts 21:5 (so ἀπαρτίζειν τήν ὀκταμηνον, Hipp. epid. ii. 180 (cf. Lob. ad Phryn., p. 447f)).

εξάρξατε εξαρτισαι εξαρτίσαι ἐξαρτίσαι εξάρχειν εξάρχετε εξαρχόντων εξηρτισμενος εξηρτισμένος ἐξηρτισμένος εξήρχε εξήρχον εξήρχοντο exartisai exartísai exertismenos exertisménos exērtismenos exērtisménosInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts