STRONGS NT 1816: ἐξανατέλλω

ἐξανατέλλω: 1 aorist ἐξανετειλα;

1. transitive, to make spring up, cause to shoot forth: Genesis 2:9, etc.

2. intransitive, to spring up: Matthew 13:5; Mark 4:5. (Rare in secular authors (cf. Winer's Grammar, 102 (97)).)

εξανατέλλοντι εξανατέλλων εξανατελώ εξανέτειλε εξανετειλεν εξανέτειλεν ἐξανέτειλεν εξανθεί εξανθήσει εξανθήση εξανθήσουσιν εξανθίζουσά εξανθούντα εξανθούσα εξανθούσά εξανθούσης εξήνθησαν εξήνθησε εξήνθησεν exaneteilen exanéteilenInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts