STRONGS NT 1318: διδακτός

διδακτός, διδακτη, διδακτον (διδάσκω);

1. that can be taught (Pindar, Xenophon, Plato, others).

2. taught, instructed, followed by a genitive by one (cf. Winers Grammar, 189 (178); 194 (182); Buttmann, 169 (147)): τοῦ θέο, by God, John 6:45 from Isaiah 54:13; πνεύματος ἁγίου (G L T Tr WH omit ἁγίου), by the (Holy) Spirit, 1 Corinthians 2:13. (νουθετηματα κεινα διδακτα, Sophocles El. 344.)

διδακτοι διδακτοί διδακτοὶ διδακτοις διδακτοίς διδακτοῖς διδακτούς didaktoi didaktoì didaktois didaktoîsInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts