STRONGS NT 1262: διαλύω

διαλύω: 1 aorist passive διελυθην; to dissolve (cf. διά C. 4): in Acts 5:36 of a body of men broken up and dispersed, as often in Greek writings.

Forms and Transliterations

διαλέλυται διάλυε διαλυθή διαλύον διαμαρτάνοντες διαμάρτητε διαμαρτυρία διελυθησαν διελύθησαν διελύοντο διελύσαμεν dieluthesan dieluthēsan dielythesan dielythēsan dielýthesan dielýthēsan

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts