STRONGS NT 1026: βρέχω

βρέχω; 1 aorist ἐβρεξα; from Pindar and Herodotus down;

1. to moisten, wet, water: Luke 7:38 (τούς πόδας ... δάκρυσιν, cf. Psalm 6:7),44.

2. in later writings (cf. Lob. ad Phryn., p. 291 (Winers Grammar, 23)) to water with rain (Polybius 16, 12, 3), to cause to rain, to pour the rain, spoken of God: ἐπί τινα, Matthew 5:45; to send down like rain: κύριος ἔβρεξε θεῖον καί πῦρ, Genesis 19:24; χάλαζαν, Exodus 9:23; (μάννα, Psalm 77:24 ()); impersonally, βρέχει it rains (cf. Winer's Grammar, § 58, 9 b. β.): James 5:17; with added accusative, πῦρ καί θεῖον, Luke 17:29; with added subject, ὑετός, Revelation 11:6.

βραχήσεται βρεξαι βρέξαι βρέξει βρέξω βρεχει βρέχει βρεχειν βρέχειν βρεχη βρέχη βρέχῃ βρεχομένη βρόμον βρόμος βρόμω βροντάς βροντήσει έβρεξε έβρεξέ εβρεξεν έβρεξεν ἔβρεξεν ἔβρεξέν εβρόντησε εβρόντησεν breche brechē brechei bréchei bréchēi brechein bréchein brexai bréxai ebrexen ébrexen ébrexénInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts