owe, ought

Or (in certain tenses), its prolonged form opheileo (of-i-leh'-o) probably from the base of ophelos (through the idea of accruing); to owe (pecuniarily); figuratively, to be under obligation (ought, must, should); morally, to fail in duty -- behove, be bound, (be) debt(-or), (be) due(-ty), be guilty (indebted), (must) need(-s), ought, owe, should. See also ophelon.

see GREEK ophelos

see GREEK ophelon

οφειλει οφείλει ὀφείλει οφειλεις οφείλεις ὀφείλεις οφειλετε οφείλετε ὀφείλετε οφειλήσουσι οφειλήσουσιν οφειλομεν οφείλομεν ὀφείλομεν οφειλομένην οφειλομενον οφειλόμενον ὀφειλόμενον οφειλοντες οφείλοντες ὀφείλοντες οφειλοντι οφείλοντι ὀφείλοντι οφείλοντος οφειλουσιν οφείλουσιν ὀφείλουσιν οφείλων όφελον ώφειλε ωφειλεν ωφείλεν ὤφειλεν ωφειλετε ὠφείλετε ωφειλομεν ωφείλομεν ὠφείλομεν ωφειλον ώφειλον ὤφειλον opheilei opheílei opheileis opheíleis opheilen ōpheilen ṓpheilen opheilete opheílete ōpheilete ōpheílete opheilomen opheílomen ōpheilomen ōpheílomen opheilomenon opheilómenon opheilon ōpheilon ṓpheilon opheilontes opheílontes opheilonti opheílonti opheilousin opheílousinInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts