doing evil.

From kakopoios; to be a bad-doer, i.e. (objectively) to injure, or (genitive) to sin -- do(ing) evil.

see GREEK kakopoios

εκακοποίησα εκακοποιήσατε κακοποιεί κακοποιείν κακοποιησαι κακοποιήσαι κακοποιήσαί κακοποιῆσαι κακοποιήσει κακοποιήσητε κακοποίησιν κακοποιήσω κακοποιήσωσι κακοποιήσωσιν κακοποιουντας κακοποιούντας κακοποιοῦντας κακοποιούσα κακοποιων κακοποιών κακοποιῶν kakopoiesai kakopoiêsai kakopoiēsai kakopoiē̂sai kakopoion kakopoiôn kakopoiōn kakopoiō̂n kakopoiountas kakopoioûntasInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts