שפט4

1 און די בני ישראל האבן יסף עשׂה וואס איז רע אין די אויגן פון ה', ווען אהוד איז מות. 2 און ה' האט זיי מכר אין דער יָד פון יבין מלך כּנַעַן, וואס האט מלך אין חָצור; און דער שׂר פון זיין צָבא איז געווען סיסרא, וואס איז ישב אין חרושת-גוים. 3 און די בני ישראל האבן צעק צו ה'; ווארעם 900 מרכּבות ברזל האט ער געהאט, און ער האט לחץ די בני ישראל 20 שָנָה מיט חזקה. 4 און דבורה אן אִשָּה א נביאה, די אִשָּה פון לפידותן, זי האט שפט ישראל אין יענער צייַט. 5 און זי איז ישב אונטער דבורהס טייטלבוים צווישן רמה און צווישן בית א-ל אין דעם הר פון אפרים, און די בני ישראל זייַנען עלה צו איר צו משפט. 6 האט זי שלח און האט קרא ברק בן אבינועם פון קדש-נפתלי, און האט צו אים אמר: הלֹא, ה' אלֹקֵי ישראל האט צוה: הלך! און זאלסט משך צום הַר תבור, און לקח מיט דיר 10,000 איש פון בני-נפתלי און פון בני-זבולון. 7 און איך וועל משך צו דיר, צום נחל קישון, סיסרא שׂר צבא יָבין, מיט זייַנע מרכּבות און זיין מַחֲנֶה, און איך וועל אים נתן אין דייַן יָד. 8 האט ברק צו איר אמר: אויב דו וועסט הלך מיט מיר, וועל איך הלך, אויב אבער דו וועסט נישט הלך מיט מיר, וועל איך נישט הלך. 9 האט זי אמר: הלך וועל איך הלך מיט דיר, אבער נישט דייַנער וועט זיין דער תפארה אויף דעם דֶרֶך וואס דו הלך, ווארעם אין דער יָד פון אן אִשָּה וועט ה' מכר סיסראן. און דבורה איז קום און איז הלך מיט ברקן קיין קֶדֶש. 10 און ברק האט זעק זבולון און נפתלי קיין קֶדֶש, און 10,000 איש זייַנען עלה הינטער אים, און דבורה איז עלה מיט אים. 11 און חֶבר דער קֵיני האט זיך געהאט פרד פון קַין, פון די בני חובב, משהס שווער, און האט נטה זיין אֹהֶל בּיז אלון-בצעננים וואס לעבן קֶדש. 12 האט מען נגד סיסראן אז ברק בן אבינועמען איז עלה צום הַר תבור, 13 און סיסרא האט זעק אלע זייַנע מרכּבות 900 מרכּבות ברזל, און דאס כל הָעם וואס מיט אים, פון חרושת-גוים צום נחל קישון. 14 און דבורה האט אמר צו ברקן: קוּם! ווארעם דאס איז דער יוֹם וואס ה' האט נתן סיסראן אין דייַן יָד; אמנם, ה' איז יצא דיר פארויס. האט ברק ירד פון הַר תבור, און 10,000 איש נאך אים. 15 און ה' האט המם סיסראן און כל מרכּבות און כל מַחֲנֶה מיטן שארף פון חֶרֶב פאר ברקן; און סיסרא האט ירד פון זיין מרכּבה, און איז נוס צו רגל . 16 און ברק האט רדף די מרכּבות און דעם מַחֲנֶה בּיז חרושת-גוים, און דער כל מַחֲנֶה פון סיסראן איז נפל דורכן שארף פון חֶרֶב; נישט שאר צו מאל 1. 17 און סיסרא איז נוס צו רגל צום אֹהֶל פון יעל דער אִשָּה פון חֶבר דעם קֵיני; ווארעם שלום איז געווען צווישן יָבין מלך חצור און צווישן דעם בית פון חֶבר דעם קֵיני. 18 און יעל איז יצא סיסראן קרא [אנטקעגן], און האט צו אים אמר: סור! אדוני, סור צו מיר; זאלסט נישט ירא האבן. האט ער סור צו איר אין אֹהֶל, און זי האט אים כסה מיט א שׂמיכה. 19 האט ער צו איר אמר: שקה מיר נא א ביסל מַיִם, ווארעם איך בין צמא. האט זי פתח דעם לאגל חלב, און האט אים שקה , און האט אים כסה. 20 האט ער אמר: עמד! זיך אין פתח פון אֹהֶל, און עס וועט זיין, אז עמיצער וועט בוא , און וועט דיך שאל און אמר: איז דא פאראן אן איש? זאלסטו אמר: לֹא. 21 האט יעל די אִשָּה פון חֶברן לקח א יתד האֹהֶל, און שום דעם מקבת [האמער] אין איר יָד, און זי איז בוא צו אים אין לָאט, און האט תקע דאס יתד אין זיין רקה [שלייף], בּיז עס איז צנח אין הָאָרֶץ, און ווי ער איז רדם, אזוי האט ער עיף און איז מות. 22 און הנה ברק רדף נאך סיסראן; איז אים יעל יצא קרא [אנטקעגן], און האט צו אים אמר: הלך! און איך וועל דיר ווייַזן דעם איש וואס דו בקש. איז ער בוא צו איר, און הנה סיסרא נפל מות מיטן יתד אין זיין רקה [שלייף]. 23 און אלוקים האט כנע אין יום ההוא יָבין מלך כּנַעַן פאר די בני ישראל. 24 און די יָד פון די בני ישראל איז הלך הלך און קשה אויף יָבין מלך כּנַעַן, בּיז וואנען זיי האבן כרת יָבין מלך כּנַעַן.