ישע64

1 אַזוי ווי אֵש קדח המָסִים, ווי אֵש בּעה מַיִם, כדי צו הוֹדיע [ידע] דייַן שֵם צו דייַנע פייַנט; כדי די גּוֹיִם זאָלן רגז פאַר דיר, 2 ווען דו עשׂה נוֹרָאוֹת וואָס מיר האָבּן נישט קוה; דו ירד, די הָרִים זיך זלל פאַר דיר! 3 און פוּן עוֹלָם זיי האָבּן נישט שמע , נישט אזן, נישט קיין אויג האָט ראה, אלוקים זוּלָה דיר, וואָס עשׂה פאַר דעם וואָס חכה אויף אים. 4 האָסט פגע דעם וואָס האָט זיך שׂושׂ און דעם וואָס האָט זיך עשׂה צֶדֶק, די וואָס האָבּן זכר אָן דיר אין דייַנע דרכים; הִנֵּה, דו האָסט קצף, ווייַל מיר האָבּן חטא; אין זיי עוֹלָם און נוֹשַע [ישע] ווערן? 5 און מיר זייַנען געוואָרן ווי אַ טמא כֻּלָּנוּ, און ווי אַ בֶּגֶד עִדִּים כּל צִדְקֹתֵינוּ ; און מיר נָבֵל אַזוי ווי אַן עָלֶה כֻּלָּנוּ, און עֲוֹנֵנוּ ווי דער ווינט טראָגט אונדז אַוועק. 6 און נישטאָ ווער זאָל קרא דייַן שֵם, ווער זאָל זיך עור זיך צו חזק אָן דיר; וואָרעם האָסט סתר דייַן פנים פוּן אונדז, און אונדז מוג דורך עֲוֹנֵנוּ . 7 און אַצונד, ה', דו ביסט אָבִינוּ , מיר זייַנען דער חֹמֶר, און דו ביסט אונדזער יוֹצֵר, און דאָס מַעֲשֵׂה פוּן דייַנע יד זייַנען מיר כֻּלָּנוּ. 8 נישט קצף זאָלסטו, ה', עַד מְאֹד, און נישט לָעַד זכר די עוון; הִנֵּה, נבט, נָא, דייַן עם זייַנען כֻּלָּנוּ. 9 דייַנע ערים פוּן קדש זייַנען געוואָרן אַ מדבר, צִיון איז אַ מדבר געוואָרן, ירושלים אַ שממה; 10 אונדזער קֹדֶש און אונדזער תּפארת בֵּית, וווּ אבוֹתֵינוּ האָבּן דיך הלל, איז אין שְׂרֵפָה אֵש, און אַלע אונדזערע מַחְמַד זייַנען געוואָרן צו חָרְבָּה. 11 ווילסטו אויף דעם זיך אפק, ה'? ווילסטו חשה און אונדז ענה עַד מְאֹד?