יחז4

1 און דו בֶּן אָדָם, לקח דיר אַ לְבֵנָה, און זאָלסט אים נתן פאַר דיר, און חקק אויף אים אַן עִיר -- ירושלים. 2 און זאָלסט נתן אויף איר אַ מָצוֹר, און בנה אַרוּם איר אַ דָּיֵק, און שפך אויף איר סֹלְלָה, און נתן! אקעגן איר מחנות; און שׂים אקעגן איר כָּרִים [כָּר] רוּנד אַרוּם. 3 און דו לקח דיר מַחֲבַת בּרזל, און זאָלסט זי נתן ווי קִיר בּרזל צווישן דיר און צווישן דער עִיר; און זאָלסט כון דייַן פּנים צו איר, און זי זאָל זייַן אין מָצוֹר, און דו זאָלסט זי צור. אַן אוֹת איז דאָס פאַר דעם בּית ישׂראל. 4 און דו שכב אויף דייַן צַד השׂמאל, און זאָלסט שׂים אויף איר די עוֹן בּית ישׂראל; די מִסְפַּר הימים וואָס דו וועסט שכב אויף איר, וועסטו נשׂא זייערע עָוֹן . 5 און איך האָבּ דיר נתן די שָנִים פוּן זייערע עָוֹן אַקעגן דער מִסְפַּר ימים -- 390 יוֹם; און וועסט נשׂא די עָוֹן פוּן דעם בּית ישׂראל. 6 און אַז דו וועסט כלה די דאָזיקע, זאָלסטו ווידער שכב אויף דייַן צַד הימני, און נשׂא די עוֹן פוּן דעם בּית יהודה 40 טעג: אַ יוֹם פאַר אַ שָנָה, אַ יוֹם פאַר אַ שָנָה האָבּ איך עס דיר נתן. 7 און צו דער מָצוֹר פוּן ירושלים, זאָלסטו כון דייַן פּנים מיט דייַן זרוֹעַ חשׂף, און זאָלסט נביאות זאָגן אויף איר. 8 און הִנֵּה, איך נתן אויף דיר עֲבֹת, און וועסט זיך נישט הפך פוּן צַד אויף צו דער צַד, בּיז דו כלה די טעג פון דייַן מָצוֹר. 9 און דו לקח דיר חִטִּין און שׂעֹרים און פוֹל און עֲדָשִים און דֹחַן און כֻּסְמִים, און נתן זיי אַרייַן אין 1 כּלי, און זאָלסט זיי דיר עשׂה צו לֶחֶם; די מִסְפַּר הימים וואָס דו שכב אויף דייַן צַד, 390 יוֹם, זאָלסטו עס אכל. 10 און דייַן מאכל וואָס דו וועסט אכל, זאָל זייַן מיט אַ וואָג, 20 שֶקֶל אַ יוֹם; פוּן עת עד עת זאָלסטו עס אכל. 11 און מַיִם מיט אַ מְשׂוּרָה זאָלסטו שתה; אַ 1/6 הין פוּן עת עד עת זאָלסטו שתה. 12 אַזוי ווי אַ עֻגָה שׂעֹרה זאָלסטו עס אכל, און אויף גֵּל צֵאָה הָאָדָם זאָלסטו עס באַקן [עוג] פאַר זייערע אויגן. 13 און ה' האָט אמר: אַזוי וועלן אכל די בּני-ישׂראל זייער לֶחֶם טָמֵא צווישן די גּוֹיִם וואָס איך וועל זיי אַהין נדּח. 14 האָבּ איך אמר: וויי, אֲדֹנָי ה', הִנֵּה מייַן נפש איז נישט טמא געוואָרן, און נְבֵלָה און טְרֵפָה האָבּ איך נישט אכל פוּן מייַן נְעוּרִים אָן און בּיז אַצונד, און אין מייַן פֶּה איז נישט בוא בְּשַׂר פִּגּוּל. 15 האָט ער צו מיר אמר: ראה! איך נתן דיר צפוע בָּקָר תחת גֵּל הָאָדָם, און זאָלסט עשׂה דייַן לֶחֶם דערויף. 16 און ער האָט צו מיר אמר: בֶּן אָדָם, הִנֵּה, איך שבר דעם מַטֵּה לֶחֶם אין ירושלים, און זיי וועלן אכל לֶחֶם מיט מִשְקָל, און מיט דְּאָגָה, און מַיִם מיט מְשׂוּרָה און מיט שִמָמוֹן וועלן זיי שתה. 17 ווייַל זיי וועלן חָסֵר זייַן לֶחֶם און מַיִם, און זיי וועלן שמם ווערן איש מיטן אָחִיו, און וועלן מקק פאַר זייערע עָוֹן.