Word Origin
from parakouó
Definition
a hearing amiss, by impl. disobedience
NASB Word Usage
disobedience (3).

παρακοη παρακοή παρακοὴ παρακοην παρακοήν παρακοης παρακοής παρακοῆς παράκοιτοι παράκοιτοί parakoe parakoē parakoḕ parakoen parakoēn parakoḗn parakoes parakoês parakoēs parakoē̂sInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts