Word Origin
from diké
Definition
correct, righteous, by impl. innocent
NASB Word Usage
innocent (1), just (6), justice (1), right (7), righteous (48), righteous man (8), righteous man's (1), righteous men (1), righteous one (4), righteous person (1), righteous persons (1).

ἀθῷον δικαια δικαία δίκαια δικαιαι δίκαιαι δικαιαν δικαίαν δικαιας δικαίας δικαιε δίκαιε δικαιοι δίκαιοι δικαιοις δικαίοις δικαιον δίκαιον δίκαιόν δικαιος δίκαιος δίκαιός δικαιοσύνη δικαιου δικαίου δικαιους δικαίους δικαιω δικαίω δικαίῳ δικαιων δικαίων athôion athō̂ion athoon athōon dikaia dikaía díkaia dikaiai díkaiai dikaian dikaían dikaias dikaías dikaie díkaie dikaio dikaiō dikaioi dikaíoi dikaíōi díkaioi dikaiois dikaíois dikaion dikaiōn dikaíon dikaíōn díkaion díkaión dikaios díkaios díkaiós dikaiou dikaíou dikaious dikaíousInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts