Word Origin
from daimón
Definition
to be possessed by a demon
NASB Word Usage
demon-possessed (11), demoniacs (2).

δαιμονιζεται δαιμονίζεται δαιμονιζομενοι δαιμονιζόμενοι δαιμονιζομενον δαιμονιζόμενον δαιμονιζόμενος δαιμονιζομενου δαιμονιζομένου δαιμονιζομενους δαιμονιζομένους δαιμονιζομενω δαιμονιζομένω δαιμονιζομένῳ δαιμονιζομενων δαιμονιζομένων δαιμονίζομενων δαιμονισθεις δαιμονισθείς δαιμονισθεὶς daimonistheis daimonistheís daimonistheìs daimonizetai daimonízetai daimonizomeno daimonizomenō daimonizomenoi daimonizoménoi daimonizoménōi daimonizómenoi daimonizomenon daimonizomenōn daimonizoménon daimonizoménōn daimonizómenon daimonizomenos daimonizómenos daimonizomenou daimonizoménou daimonizomenous daimonizoménousInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts